یکی از روش های جوشکاری فات استفاده از حرارتی است که توسط قوس الکتریکی ایجاد می شود.برای تشکیل قوس الکتریکی می توان از ترانسفورماتور استفاده کرد.

ترانسفورماتورهایی که در جوشکاری از آنها استفاده می شود باید علاوه بر داشتن خصوصیات یک ترانس معمولی سیستمی برای تغییر جریان ثانویه و همچنین کاهش ولتاژ کار داشته باشند.بنابراین علاوه بر مطالب گفته شده درمورد ساخت ترانسفورماتورها لازم است به نکات زیر توجه کنیم:

ولتاژ ترانسفورماتور جوشکاری در حالت بی باری نباید از 70 ولت بیشتر باشد.پس از ایجاد قوس الکتریکی این ولتاژ باید کاهش یابد بطوری که حداکثر مقدار آن 30 ولت باشد.

مدار ثانویه ترانس جوشکاری در هنگام تولید جرقه برای ایحاد قوس الکتریکی بصورت اتصال کوتاه در می آید.برای اینکه ترانسفورماتور در این حالت صدمه نبیند باید یک سلف را با مدار ثانویه به طور سری قرار داردیا اینکه از ترانسفورماتورهایی با پراکندگی زیاد استفاده کرد، به همین دلیل ضریب قدرت ترانسفورماتورهای جوشکاری پایین است.برای بالا بردن آن از خازن استفاده می کنند.

برای جوشکاری قطعات مختلف باید جریان جوشکاری قابل تنظیم باشد.برای مثال جهت افزایش آن باید ولتاژ ثانویه را افزایش داد.این عمل با کاهش تعداد دور سیم پیچ اولیه توسط یک کلید پله ای یا افزایش تعداد دور سیم پیچ ثانویه از طریق تغییر اتصال آن ممکن می شود.در این روش نسبت تبدیل ترانسفورماتور تغییر میکند بنابراین ولتاژ بی باری آن نیز تغییر خواهد کرد.برای اینکه با تغییر جریان جوشکاری ولتاژ بی باری تغییر نکند می توان نسبت تبدیل ترانسفورماتور را تغییر نداد و در عوض با ایجاد افت ولتاژ در ثانویه ولتاژ خروجی را در حالت کار پایین آورد، بنابراین در ولتاژ بی باری ثابت با زیاد کردن افت ولتاژ، جریان جوشکاری کاهش میابد و با کم کردن آن جریان جوشکاری افزایش میابد.

افت ولتاژ را می توان با تغییر مقاومت داخلی ترانس جوشکاری بوسیله یک سلف قابل تنظیم یا یوخ-که مقدار پراکندگی را تغییر می دهد بدست آورد.

در ترانسفورماتورهای جوشکاری با قدرت کم اغلب تغییر افت ولتاژ با چرخاندن یک دستگیره و در ترانسفورماتورهای با قدرت متوسط و زیاد با استفاده از سیستم های دیگری مانند بکاربردن جریان مستقیم و غیره انجام می گیرد.